De eerste week werken in het Trinity Hospital

De eerste dag was ik vroeg wakker. Kwart voor zeven stond ik op. Dat is weer wat anders dan tien uur opstaan wat we de laatste dagen hadden gedaan. Slaperig trokken we onze uniformen aan en begonnen we aan een boterham. Het enige beleg wat we hebben is kaas, pindakaas en suiker. Met de kaas en suiker doen we zuinig. De pindakaas kunnen we op de markt kopen. Om half acht beginnen we met de overdracht in de tea room. Waar ook pauze wordt gehouden om tien uur. Ik moet goed luisteren om het te kunnen verstaan. Want de nachtdienst die het voorleest heeft er al een dienst van vijf uur s' middags tot half acht de volgende dag opzitten. Dus die zijn ontzettend moe en praten zacht en binnensmonds. Toen gingen we naar de general ward. Waar de female ward en de male ward is. Jorie en ik beginnen op de male ward en Marlou en Roos op de female ward. Maar we doen ook veel samen. Het is heel erg wennen hier. Alleen al de handelingen. Ze kunnen hier heel erg goed infusen prikken. Rond twaalf uur is er een lunch break. Dan kan je een uur of twee uur naar huis gaan voor pauze. Wij gaan een uurtje. Want als je twee uur gaat moet je ook tot vijf uur door. Om half zes is het hier al donker dus dat heb ik liever niet. s' Middags zagen we een enorme wond. Een kleine op de zijkant van zijn kuit zo groot als een vuist. En eentje die bijna zijn hele rechterbovenbeen bedekte. Bij die op de bovenbeen zag je de spieren heel goed zitten. Ik vind wonden heel erg gaaf. Ik heb ook gevraagd of ik de wond mag verzorgen de volgende dag en dat mocht. Dinsdagochtend mochten we meekijken met een operatie van een man. Hij had ruzie gehad en had drie steekwonden in zijn buik. s' Ochtends toen we binnenkwamen zagen we hem al. Bebloed en op een brandcard. Met zijn handen geboeid. 12 uur is het meestal lunch break maar toen begon de operatie pas. We zagen hoe hij onder narcose werd gebracht en ik heb de anesthesist geholpen met plakken van het infuus en het intuberen. We zagen dat hij een klein sneetje in de lever had. De dokter had het net weer alle darmen en maag terug in de buik geduwd wanneer het er weer uitfloepte. " He' is still alive." Zei hij, daar moest ik wel om lachen. Jorie en ik kregen na twee uur dat de operatie bezig was honger. We zagen die darmen en dachten meteen aan worstjes. Haha. De volgende dag hebben Roos en ik gezien hoe de resten van een foetus uit de baarmoeder werden verwijderd. Dat was iets minder om te zien. Ze had een miskraam gehad en de ingreep gebeurde zonder verdoving.

Donderdag gingen we mee met de out reach. Dan ga je met een paar mensen van het ziekenhuis naar een dorp verderop om baby's en kinderen tot vijf jaar te vaccineren. Ze krijgen vaccinaties zoals, DTP, polio, rota. We controleerde de vaccinatie boekjes van de kindjes op welke vaccinaties ze kregen en of het gewicht normaal of eronder zit. Het zijn zulke schattige kindjes. Maar ze vinden ons wel een beetje eng.

De volgende dag gingen we mee met de community. Samen met Lynn ging ik naar een kamp. Daar waren tenten opgezet waar de mensen in wonen. Omdat al hun huizen weggespoeld zijn door de overstromingen. Wanneer we aankwamen waren ze al aan het dansen. In het begin en aan het einde wordt er keiharde muziek opgezet en dansen ze. Ik heb al eerder gezegd dat een ontzettend goed kunnen dansen. Maar dat kan ik niet vaak genoeg zeggen. Ik ben jaloers op hun soepele heupen. De voorlichting werd gegeven door Adina. De vrouw van Rafael. Ze straalt zelfverzekerdheid uit wanneer ze daar staat en komt heel sterk over altijd vind ik. Het is heel mooi om te zien. Lynn en ik probeerde mee te dansen op het einde. De mensen vinden het geweldig als we meedansen. Zwaaiend uit achterbak van de ambulance vertrokken we weer. s' Avonds hebben we wat gedronken bij ons en Ruth een Nederlands meisje uit Nijmegen was er ook bij. Zij verblijft hier twee weken en komt vaker in Muona. Ze heeft een geitenboerderij opgericht. Een dokter van het ziekenhuis kwam ook en zo zijn we op zoek gegaan naar de leukste kroegjes. Waar we bier gedronken hebben en heel veel hebben gedanst.
Zaterdag zijn we naar een bruiloft gegaan. De bruiloften hier gaan gepaard met veel dansen en zingen. Het is hier de gewoonte om het bruidspaar geld te geven. Maar dan op een heel indrukwekkende en leuke manier. Toen we twee minuten binnen waren mochten we al naar voren komen. De muziek wordt aangezet en je moet dansend je geld voor het bruidspaar in een bak gooien die ze vasthebben. De muziek stopt pas als iedereen het geld erin heeft gegooid. De hele zaal zat vol en ik voelde me een beetje ongemakkelijk. Maar dat ging snel weer over omdat iedereen het zo leuk vond. Later hebben we nog heel wat gekocht op de markt omdat veel van ons eten op was. s' Avonds hebben we film gekeken en mocht ik van de andere meiden de kamer niet uit voordat het twaalf uur was. Om twaalf uur hebben ze voor me gezongen en het hele huis versierd. Van Jorie heb ik een prachtige doek gekregen. Daar was ik heel erg blij mee. De stof hier is zo mooi!

Zondag was het tien mei. Mijn verjaardag! s' Ochtends begonnen de kinderen al te zingen. " Happy birthday Demi!" En erna zingen ze " How old are you now?' Op dezelfde melodie. Na dat zinnetje roept eentje heel hard " Nineteen!!!" Dat was heel leuk om te horen en zovaak is er nog nooit voor me gezongen op mijn verjaardag. Rond twaalf uur zijn we uitgenodigd om bij de geitenboerderij te eten. Ze hadden vijf kippen geslacht en het smaakte heerlijk! Ik heb ook voor het eerst met mijn handen gegeten! Na het eten werd er opnieuw voor me gezongen en hebben we gedanst en gevoetbald. s' Avonds waren we om half zeven bij William uitgenodigd om te eten. William is de onderdirecteur van het ziekenhuis. Per ongeluk heb ik bier omgestoten omdat er een kakkerlak bij mijn voeten zat. Maar ze vatte dat heel leuk op. " you give it to the spirits, it brings luck!" Zei William. We herhaalde dat grapje bij het eten nog vaker wanneer er een stukje eten van mijn bord afvloog. Ze zongen voor me en van William en Dominica, Williams vrouw, kreeg ik een prachtige doek! Ik was er echt heel blij mee en Dominica heeft voorgedaan hoe ik het om moet knopen. We gingen aan tafel en we konden onze ogen niet geloven. Ze hadden friet! Ze smaken natuurlijk anders dan in Nederland. Maar heel erg lekker! We kregen er ook vlees bij. Geit... Twijfelend namen we allemaal een hapje. Maar het smaakte heel erg goed. Het leek op stoofvlees. En dan de frietjes erbij en een hele lekkere salade. We dronken nog een biertje William vertelde ons over zijn familie en in welke landen hij allemaal was geweest. Van Zuid Afrika tot Ierland. Hij kan ook heel veel talen. Zelfs Nederlands kent hij veel woorden. Hij houdt zelfs van drop! Terwijl de meeste afrikanen dat echt niet lekker vinden.

Ik heb een heerlijke bijzondere verjaardag gehad! Bedankt voor alle felicitaties, veel liefs uit Malawi